Luśka, Kudłata i reszta świata

Maj się kończy… od pewnego czasu zadziwia mnie, jak wielkimi krokami codzienność pędzi naprzód. Czasem czuję się jak w rozpędzonym pociągu, tylko włos mi powiewa przy przemierzaniu kolejnych tygodni… Pani w szkole rodzenia namawiała nas ostatnio do całkowitego zwolnienia tempa, żeby móc nacieszyć się ciążą. Ja się nią cieszę codziennie :) Słońce świeci przepięknie od samego rana, mam czas na odświeżający spacer do pracy, w ciągu dnia zawsze coś ciekawego do zrobienia, potem spacerek powrotny – zależnie od dnia do domu, szkoły rodzenia, do rodziców… w domu nogi do góry i Małż podaje herbatkę. Trochę gibania na piłce, trochę pływania, trochę dyskusji o wszystkim i niczym. Odrobina planów i marzeń, szczypta codziennych obowiązków (z których coraz częściej mój ukochany mnie zwalnia :P). Pchełka ma dni sportowe i dni relaksacyjne, ale zgrywamy się całkiem nieźle – rzadko jej aktywność mi dokucza. Żyć nie umierać… fajnie być w ciąży :D Po naszym pierwszym Dniu Matki wielkimi krokami zbli

Niesamowite... mój pierwszy Dzień Matki :) Nie widziałam siebie jako mamy przez pierwszą połowę ciąży. Dopiero od nieśmiałych ruchów Pchełki zaczęła się moja własna świadomość. Teraz, mimo że jeszcze jej nie ma na świecie czuję się pełnoprawną matką :))) Wszystkim mamom - tym szczęśliwie posiadającym i tym wciąż oczekującym życzę wszystkiego najlepszego z okazji NASZEGO święta!

Walczę i walczę, ale nie zawsze udaje mi się zapanować nad tym, co pokazuje bezlitosny glukometr… diety zasadniczo się trzymam (niewielkie odstępstwa owocowo-sokowe… i jedna pizza), spaceruję, jem często i o określonych porach – a mimo to poziom cukru na czczo przekracza 90mg/Dl. Niby nie dużo: 2, 3, 4 jednostki. Ale dziś rano już na przykład 9. I nie widzę poprawy po wieczornych dawkach insuliny. Cały czas to samo. Zadziwia mnie mój własny metabolizm. Dzisiejszy pomiar nocny (3 nad ranem!?!) wykazał poziom 92 jednostek, a tuż po podniesieniu z łóżka – 99. Wychodzi na to, że sama siebie trawię… nie byłoby to złe, zważywszy na ilość dodatkowych kilogramów nabytych podczas hodowania Pchełki, ale obawiam się, że ani to tak prosto nie działa, ani nie jest korzyścią dla nas obu :( Później przez cały dzień, niezależnie od tego co zjem, poziom cukru trzyma się absolutnie w granicach normy, ale rano… Postanowiłam się tym faktem nie dręczyć, chociaż każda wizyta u diabetologa to stres i nagły w

Wczoraj chyba się dowiedziałam, co to znaczy rwa kulszowa… o matko! Na szczęście Pchełka łaskawie „przekulała” się w inną pozycję dość szybko, w przeciwnym razie ten post miałby zupełnie inny wydźwięk ;))) Wszystkie pojawiające się znienacka i ustępujące nie wiedzieć od czego dolegliwości utwierdzają mnie w przekonaniu, że to co się we mnie dzieje faktycznie jest czymś trudnym do ogarnięcia… cudem :D Z niespodzianek: odkryłam, że codziennie mam większy brzuch :) do tej pory jego przyrost mierzyłam w skali miesięcy. Od początku maja już raczej w tygodniach, ale teraz rano jak wstaję mam wrażenie, że z dnia na dzień rosnę. Ciekawe ile jeszcze… Pchełka waży ok. 1100 gram (wersja Gina… według mojej czasem z 10 kg), a zostały jeszcze dwa miesiące, czyli szczyt fazy progresywnej. Cały czas trwają też debaty imienne… przekorny los podarował nam w prezencie córeczkę, choć to imiona dla chłopca mieliśmy od dawna ustalone ;) Udało nam się zawęzić listę do trzech propozycji, ale dalej ani rusz…

Lubię te krótkie okresy, kiedy naprawdę niewiele się dzieje… żadnych przewrotów, niespodzianek, nowych zmartwień :) Pogoda jest piękna, więc sporo z Pchełką spacerujemy – rano do pracy, później z powrotem i jeszcze mała przebieżka przed snem. To takie momenty kiedy w brzuchu panuje absolutny spokój. Mała nie kopie, nie rozpycha się… śpi albo marzy jak ja :D Podobnie jest co tydzień na basenie. Po zanurzeniu się w wodzie moja buntowniczka natychmiast zamiera ;) Potem fika ze zdwojoną siłą i sama nie wiem – z radości, czy tęsknoty za miłym stanem nieważkości i chlupotania. Mnie też basen sprawia coraz więcej przyjemności. Brzuch rośnie, krzyż zaczyna mi dokuczać i łydki się kurczą a kiedy wchodzę do wody znowu jestem o parę dobrych kilo lżejsza i wszystkie ciężary z dolnych partii ciała uchodzą… do tego stopnia że wygrzebując się z basenu po drabince za każdym razem czuję się trochę zaskoczona, że tak mi ciężko ;))) Ostatnia wizyta u Gina potwierdziła 29 tygodni na liczniku i ponad kilog