Luśka, Kudłata i reszta świata

„W co się bawić? W co się bawić, Gdy możliwości wszystkie wyczerpiemy ciurkiem?  Na samą myśl pot zimny zrasza zaraz czoło  I mniej wesoło pod Czerwonym ci Kapturkiem  W co się bawić? W co się bawić? Tych wątpliwości nie rozwieje żadna wróżka,  Kopciuszek dawno przestał grać w inteligencję, Inteligencja już nie bawi się w Kopciuszka.  Niedobrze jest, gdy czyha nuda,  Gdy nie chcesz grać już w berka czy czarnego luda,  A kiedy nawet już nie będą miały wzięcia  Szare komórki do wynajęcia”                                                                                                  Wojciech Młynarski "W co się bawić" Pomysłów na zabawy w domu na razie nam nie brakuje. I nuda w oczy nie zagląda, co to to nie! Czasem jednak trzeba wyjść do ludzi. W obliczu zbliżającego się żłobka  a później przedszkola spotkaliśmy się z sugestią, że dobrze by Luśce zrobiły zajęcia grupowe. Rozpoczęłam więc poszukiwania. Olsztyn nie jest dużym miastem i jakoś n

Ostatnio często zadaję sobie to pytanie patrząc na Polę.  Mam w domu zupełnie niesamowitą, niepowtarzalną dwulatkę. Pogodną i uśmiechniętą, rozgadaną i rozśpiewaną. Ciekawą wszystkiego. Włażącą i wspinającą się wszędzie – gdzie się da i gdzie teoretycznie się nie da ;) Kochającą zwierzęta mniej lub bardziej futerkowe (a naszą Miećkę darzącą uwielbieniem) . Prowadzącą arcypoważne rozmowy z nami, dziadkami, a także z dziećmi na placu zabaw, podwórkowymi kotami i drewnianą królewną :D Kocham ją nad życie – jest mądra, zabawna i z całą pewnością ma dobre serduszko.  Ale jest też niepokorna, asertywna i przyzwyczajona do niepodzielnej uwagi wszystkich otaczających ją dorosłych. Jak sprawdzi się jako starsza siostra? Jak przygotować ją do konieczności podzielenia się uczuciami  i czasem rodziców z maleństwem, które się pojawi? Jak rozmawiać, co mówić, żeby ta zmiana nie oznaczała dla niej łez niezrozumienia i poczucia odrzucenia? Ja sama muszę chyba poukładać sobie w głowi

... od marca będzie nas czwórka :)