Ogon.

Anegdotka wczorajszego wieczoru:
Luśkowy tata okupuje toaletę. Moja córka, stęskniona widocznie, postanowiła do niego dołączyć. Nagle z łazienki słychać: 
- Mamooo!
- Chwilkę skarbie, już idę.
- MAAAMOOOO!!!!
Lecę więc do łazienki. Luśka stoi ze wzrokiem i paluszkiem utkwionym w wiadomej części ojcowskiej anatomii.
- MAMO, OGON!

no comment.

Komentarze

  1. kasia_fd26 kwietnia 2013 09:22

    hahaha :D dlatego mój mąż nigdy nie pokazał się nago przed córką.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia26 kwietnia 2013 09:59

      My też jakoś specjalnie nago nie latamy, ale też nie robimy wielkiego problemu jeśli któreś z nas się kąpie a młoda chce wejść do łazienki. W końcu to żadne tabu... tylko śmiech powstrzymać trudno :D

      Usuń
  2. Mama SynAlka26 kwietnia 2013 10:03

    Hahahaha, dobre! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia29 kwietnia 2013 08:36

      Oj, dobre! Nie wiem, czy moja próba spokojnego objaśnienia męsko-damskich różnic anatomicznych się powiodła... starałam się bardzo, ale obawiam się, że śmiech mi wychodził oczami :D

      Usuń
  3. AMBIwalencja stosowana26 kwietnia 2013 13:08

    o jaaa :))))))))))

    OdpowiedzUsuń
  4. MamaLemurka26 kwietnia 2013 13:12

    :) Umarłam ze śmiechu :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Julka26 kwietnia 2013 13:35

    umarłam :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Gizanka26 kwietnia 2013 18:46

    haha:) no niezłe skojarzenie:)

    OdpowiedzUsuń
  7. swiadomoscm27 kwietnia 2013 18:40

    usmialam sie :) A to dopiero poczatek ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia29 kwietnia 2013 08:31

      Idę o zakład, że ta zdolność mojej córki będzie w fazie intensywnego progresu :D No, ale to już wiedziałam jak tylko zaczęła mówić :))))

      Usuń
  8. Karlita14 maja 2013 16:32

    ahahahahhaa dobre ;-)

    OdpowiedzUsuń
  9. MichałLudczynski25 maja 2013 16:24

    Witaj,
    Chciałem Cię ( jako twórcę tego bloga ) oraz Twoich gości zaprosić na portal blogbook.pl, który jest pierwszym w sieci serwisem zbierającym w jednym miejscu blogi i posty.

    Mam nadzieję, że i Twój blog dołączy do tego grona, a Tobie pozwoli zwiększyć rozpoznawalność oraz oglądalność Twoich wpisów.

    Serdecznie zapraszam i wierzę, że już niedługo przeczytam Twoje posty na blogbook.pl.

    Co zyskujesz na dodaniu swojego bloga ?
    1) Twój blog i posty mają więcej linków bezpośrednich, a więc pozycjonowanie google,
    2) wszystkie posty i blogi są otwierane bezpośrednio na stronie domowej, a więc statystyki,
    3) dostęp do szerszego grona czytelników zainteresowanych Twoją kategorią bloga, a czytających akurat inny blog


    Pozdrawiam i pozostaję do dyspozycji w przypadku pytań lub wątpliwości

    Michał Ludczyński ( twórca portalu )

    www.blogbook.pl


    PS.
    Nie musisz dodawać postów na blogbook.pl.
    Dzieje się to automatycznie po dodaniu Twojego bloga na stronę.

    PS2. U nas też nie staramy się jakoś ukrywać ( np. w kąpieli ) ale ostatnio córka przypatruje mi się w wiadomym miejscu ( ma roczek i miesiąc ).
    Chyba trzeba zacząć się pilnować :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zostaw ślad :)

Popularne posty z tego bloga

Mija :)

Obraz
Nieodwracalnie i niezaprzeczalnie. Ważny był. Pełen niespodzianek i spełnionych obietnic. A także tych niespełnionych... nieważne. Nie lubię podsumowań - co się nie spełniło ma czas w nadchodzącym roku. Całe mnóstwo świeżego, czekającego na wykorzystanie czasu. Zupełnie świadomie zamykam więc drzwi i całą sobą wchodzę w Nowy Rok. źródło Zastanawiam się nad manifestem Noworocznym. Tyle bym chciała od tego roku - spełnionych marzeń, wyśnionych snów, zrealizowanych planów, słusznych założeń, wiekopomnych chwil... jednak przede wszystkim mam plan. Będę żyć lepiej - robić to co kocham i cieszyć się chwilami, które rozgrzewają moje serce. Rozsiewać radość zamiast malkontenctwa. Akceptować siebie i tych, których kocham. Nie szukać dziury w całym. Tak. Jestem gotowa :D
Czytaj więcej

Nocnikowe love i 38 tydzień

Udało się! Długo nie chciałam się chwalić, żeby nie zapeszyć, ale od kilku miesięcy Luśka korzysta z pieluszek tylko na noc i dłuższe podróże. Radość nasza wielka tym bardziej, że już wkrótce wydatki na pieluchy ulegną co najmniej podwojeniu (!). Jest więc realna szansa na uniknięcie rodzinnego bankructwa ;))) Młoda Dama dumna jest z siebie prawie tak jak my... ale nasza droga do pożegnania pieluszek była długa i kręta, oj kręta! Luśkowa przygoda z nocnikiem zaczęła się około 10 miesiąca życia. Opiekujący się Polą dziadek, jako jednostka uparta i konsekwentna, sadzał małą dupkę na nocnik regularnie. Siadanie odbywało się chętnie i bez oporów, ze skutkami jak to w tym wieku bywało różnie. Udało się, albo i nie, ale każdy sukces witany był z ogromnym entuzjazmem. Niestety nie mogę powiedzieć, żeby nocnikowy bakcyl został chwycony. Nie wiadomo też dokładnie co się stało (każdy z zainteresowanych, poza Luśką oczywiście, ma swoją wersję) w każdym razie w którymś momencie nocnik stał się wr
Czytaj więcej

Dziesięć rzeczy, których chciałabym nauczyć moje dzieci.

To chyba najdłużej pisany przeze mnie post. Zaczęłam go pisać w 2014 roku i od tego czasu ciągle na nowo go przemyślam, modyfikuję. Bo to najważniejsza z moich misji i jednocześnie najtrudniejsza. Także nie wiem, czy ta wersja jest już ostateczną ;) Po pierwsze rodzina. Skała. Ostoja. Żelazny punkt z życiorysie, niezmienny, ciepły i bezpieczny. Staramy się budować w dzieciach poczucie bezpieczeństwa w rodzinie. Wynikające z poczucia przynależności, z zaufania i miłości. Mamy ogromne szczęście, bo oboje mamy dobre wzorce rodzinne. Pochodzimy z ciepłych, kochających się domów, co zbudowało nas na tę dorosłość w której sami tworzymy nasz DOM. Mamy też dzięki temu szeroki, ciepły i pełen miłości krąg bliskich osób, w którym nasze dzieci mogą bezpiecznie wzrastać budując swoje "ja". To nie do przecenienia i, zwłaszcza patrząc z perspektywy dzieci niełatwo nawiązujących kontakty rówieśnicze, najlepsze co można im zaoferować. Po drugie dobroć. Niby takie proste. Wierzę, że warto być
Czytaj więcej