A trip to elswhere

W poprzednim poście wspomniałam już, że wyjątkowo trafiony przez Srokę nowy nagłówek bloga bardzo dobrze oddaje to, co dzieje się w mojej głowie. Zawsze tak na mnie działa przedwiośnie i 'pozimie'... w okresach przejściowych mam ochotę oddalić się mentalnie od wszystkiego co dzisiejsze lub wczorajsze i całkowicie zatopić się w myślach. Czasem ten trend oscyluje w kierunku melancholii, czasem bliżej mu do rozmarzenia. A czasem, nie ukrywam, jest to klasyczna bezmyślna zawieszka :D W takich chwilach uciekam myślami do momentów, które odcisnęły się na mojej pamięci... migają ich dziesiątki pod zamkniętymi powiekami - a każdy pieści duszę znajomym szeptem i ciepło się robi koło serca. Uciekam (jeśli tylko mogę, fizycznie) do miejsc, gdzie się rodziły i dojrzewały moje marzenia :)

Wiem, nie wygląda to na jakieś 'szczególne' miejsce, ale ci, którzy w takim środku niczego stawiali kiedyś swój kilkutygodniowy dom, znają takie miejsca :)

Kiedyś, dobre dziesięć lat temu, przeczytałam (z pewnym sceptycyzmem) książkę. I od tego czasu  uczę się pielęgnować w sobie ta pierwotną kobiecość, która sprawia że czuję i widzę a nie tylko wącham i patrzę. Wiem, kiedy potrzebna mi cisza i ucieczka od zgiełku codzienności. I staram się karmić te potrzeby, kiedy tylko mogę... a nie jest to proste w dzieciowo-pracowo-domowej rzeczywistości, na pewno wszystkie o tym wiecie :D Dziś nad Olsztynem obłędnie świeci słońce i czuć w powietrzu ten wilgotny zapach zwiastujący narodziny świeżości, więc po południu na chwile uciekam w moje ukochane warmińskie lasy. A Wy? Dokąd uciekacie, kiedy 'dziś' wam dopiecze?