PoLuśka

W dwóch wydaniach: codzienno-ogrodowym i świąteczno-wizytowym. Czy muszę dodawać, że kocham ją bezgranicznie?


Komentarze

  1. Emma24 czerwca 2013 12:17

    W obu wydaniach piękna :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia24 czerwca 2013 12:42

      senkju :D Chociaż moja w tym zasługa co najmniej połowiczna ;)

      Usuń
  2. Srokao24 czerwca 2013 12:22

    Jeżu toż to już dziewczyna nie jakiś bobasek dorosła pannica :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia24 czerwca 2013 12:43

      A jakże! W Michale też już bobasa trudno się dopatrzeć... dwójka puka do drzwi ciociu Sroko, nie ma na to rady ;)

      Usuń
  3. Julka24 czerwca 2013 12:58

    w oby wydaniach do schrupania - i jak "wydoroślała"

    OdpowiedzUsuń
  4. ZEZUZULLA24 czerwca 2013 18:33

    O matuuuniuuu, jaka Ona już duża:O
    :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia25 czerwca 2013 15:27

      HA! Moja w tym zasługa poniekąd - karmię i dopieszczam jak mogę :D

      Usuń
  5. kasia_fd24 czerwca 2013 21:43

    ogrodowe cudowne!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia25 czerwca 2013 15:28

      Dzięki! I to skupienie na obliczu... bezcenne :P

      Usuń
  6. Violla Nask27 czerwca 2013 13:40

    Witam serdecznie po raz pierwszy- uroczo na Twoim blogu - tak samo, jak urocza jest TWoja córcia - w obu wydaniach - ładnemu we wszystkim łądnie, czyż nie? Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Sylwia28 czerwca 2013 10:02

    Tak mówią :D Cieszę się że do mnie trafiłaś :)

    OdpowiedzUsuń
  8. English teacher 28 czerwca 2013 21:22

    Boziu, jaka ona dorosła się wydaje, jakoś inne dziecia wyglądają wszystkie na bardziej dorosłe niż moje:D ale piękna jest w tej sukienusi!!!!

    OdpowiedzUsuń
  9. Sylwia1 lipca 2013 08:01

    Mnie się też wydaje zawsze, że ona taka malutka i inne dzieci wyglądają "doroślej" :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zostaw ślad :)

Popularne posty z tego bloga

kudłata małpka vol. 2

Obraz
Rzutem na taśmę, tuż przed Dniem Kobiet, powitaliśmy na świecie córkę numer dwa :) Po raz kolejny znienacka i niezupełnie zgodnie z planem, ale efekt przeszedł nasze oczekiwania ;P Za wcześnie jeszcze na relację porodową i szersze wrażenia z powrotu do domu... musimy trochę okrzepnąć i nabrać dystansu. Ale będzie, z czasem. Na powitanie Tosia w wersji "pierwszodniowej"
Czytaj więcej

Nowi towarzysze chorobowych zabaw

Obraz
Tak, znowu zaliczyłyśmy z Luśką zwolnienie. Tak, zapalenie gardła. Tak, antybiotyk :/ Oczywiście dałam się zaprątkować błyskawicznie. Zamknięte w czterech ścianach, w ciągu dwóch tygodni przerobiłyśmy  chyba wszystkie rozrywkowe opcje. Przeczytałyśmy wszystkie książeczki (a myślałam że biblioteczka pojemna, phi!), zbudowałyśmy ze każdych klocków wszystkie wieże świata. I zagrody. I zamki. Byłyśmy w wirtualnym zoo i ułożyłyśmy po kolei wszystkie nasze puzzle. W wannie puszczałyśmy papierowe statki i wykąpałyśmy całkiem pokaźne stadko dinozaurów. Ale najtrudniej było wtedy, kiedy już przeszła gorączka i objawy chorobowe zniknęły jak za dotknięciem magicznej różdżki. Kiedy Luśka odzyskała całą swoją energię i zaczęła ‘chodzić po ścianach’. Ona pierwsza. Mnie niestety, bez leków, trzymało znacznie dłużej. Ona z przepaską na oku w namioty, szałasy, bunkry… heh, a ze mnie mierny partyzant. Musiałam obmyślić coś bardziej statycznego, żebym nie wypluła płuc :) I wymyśliłam. Rękodzielniczo...
Czytaj więcej

A trip to elswhere

Obraz
W poprzednim poście wspomniałam już, że wyjątkowo trafiony przez Srokę  nowy nagłówek bloga bardzo dobrze oddaje to, co dzieje się w mojej głowie. Zawsze tak na mnie działa przedwiośnie i 'pozimie'... w okresach przejściowych mam ochotę oddalić się mentalnie od wszystkiego co dzisiejsze lub wczorajsze i całkowicie zatopić się w myślach. Czasem ten trend oscyluje w kierunku melancholii, czasem bliżej mu do rozmarzenia. A czasem, nie ukrywam, jest to klasyczna bezmyślna zawieszka :D W takich chwilach uciekam myślami do momentów, które odcisnęły się na mojej pamięci... migają ich dziesiątki pod zamkniętymi powiekami - a każdy pieści duszę znajomym szeptem i ciepło się robi koło serca. Uciekam (jeśli tylko mogę, fizycznie) do miejsc, gdzie się rodziły i dojrzewały moje marzenia :) Wiem, nie wygląda to na jakieś 'szczególne' miejsce, ale ci, którzy w takim środku niczego stawiali kiedyś swój kilkutygodniowy dom, znają takie miejsca :) Kiedyś, dobre dziesięć lat te...
Czytaj więcej