Luśka, Kudłata i reszta świata

 W naszym domu rzadko panuje cisza absolutna...to znaczy pewnie panuje, tylko mnie wtedy nie ma ;) Trójka dzieci, dwa koty i dwójka ekspresyjnych dorosłych wystarczy żeby zawsze coś się działo. Czasami zdarza się, że kiedy wszyscy kładą się spać, a wliczam w to również parę nocnych futrzaków, cisza aż dudni mi w uszach. I, zupełnie nie przesadzając, przeraża mnie to dudnienie. Nie wyobrażam sobie pustego, ziejącego ciszą domu...na dłużej niż kilka dni ;) Wystarczy, że brakuje jednego elementu naszej barwnej układanki, i już w chórze głosów pojawia się jakiś dysonans.  I żeby nie było, że ja tak z lukrem... codziennie marzę o ciszy! Marzę o niej od momentu, w którym sen spełza mi z powiek poganiany okrzykami Młodego jak owce na hali szczekaniem owczarka. Serio, gdybym miała wolne ręce przez większą część popołudnia zasłaniałabym uszy, bo generalnie nie lubię hałasu. Sama też sporo generuję, żeby nie było ;) Każdy z nas jest inny i potrzebuje być słyszanym, dostrzeganym. Na swój 39-cio,

 Każdy dzień zaczynał się tak samo. Dzwonił budzik ;) No dobrze, nie każdego dnia... ale 6/7 czyli 85,7% (oczywiście że za dużo, ale life is brutal). Budzik wyłączałam bo nie uznaję instytucji drzemek. Przy okazji rzucik oka na ekran, co tam w powiadomieniach, ile newsów? Rise and shine, jak to mówią chociaż raczej na jedno oko. Do łazienki. Toaleta, pielęgnacja...przy okazji rzucik oka na ekran, kto tam już wstał i wrzuca na fejsa? Makijaż, fryzura, budzenie dzieci, ubieranie, śniadanie. Dzieci jedzą, więc...rzucik oka na ekran, jaką tam pogodę prognozują? Wyjście z domu. Dotarłam do pracy w całości, wszyscy bezpieczni w swoich miejscach docelowych. Zanim więc kawka...rzucik oka na ekran, na szybciutko więc tylko insta bo to same fotki, można się ślizgać po powierzchni. Praca wymaga uwagi, a w laboratorium to już w ogóle, dezynfekcja, rękawiczki, telefon w kieszeni. Jest spokój, póki nie dzwoni. Odrękawiczam się, odbieram. Tak przy okazji - rzucik oka na fejsa, kto tam co nowego postu