debiutantka

Tak oto, z okazji niedawnej czteromiesięcznicy Luśka zadebiutowała w roli modelki. Przyznajcie, oczy ma takie hipnotajzing że tap madl wysiada, co?

Komentarze

  1. ambiguity1 grudnia 2011 19:53

    prześliczna, a jaka piękna czapa - też na taką choruję

    OdpowiedzUsuń
  2. Anna S.1 grudnia 2011 20:40

    Najważniejsza - rąsia w buzi :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Er1 grudnia 2011 20:54

    Cudowne zdjęcie i czapeczka piękna!!! Tap madyl wysiada :*

    OdpowiedzUsuń
  4. clatite1 grudnia 2011 22:05

    Piękność! Jakie oczy!

    OdpowiedzUsuń
  5. Marta Be1 grudnia 2011 22:30

    ale czaka fajna :-) rzecz jasna ze siada. :-)

    OdpowiedzUsuń
  6. eveleo2 grudnia 2011 06:27

    no modelka jak się patrzy !

    OdpowiedzUsuń
  7. Srokao2 grudnia 2011 11:26

    Boska jest :) .

    OdpowiedzUsuń
  8. ZEZUZULLA2 grudnia 2011 19:06

    BA! :D

    OdpowiedzUsuń
  9. a.pe3 grudnia 2011 00:54

    Wysiada nie tylko Polisz Tap Madl, ale nawet Tap Madl World ;p
    Śliczna jest Pola, a czapce też bym się nie oparła (mam straszna jazdę na czapki i sweterki :) )

    OdpowiedzUsuń
  10. Sylwia3 grudnia 2011 10:47

    Rąsia w buzi być musi, nawet sesja nie jest w stanie tego zmienić :)))))) Czapkę wprawdzie pożyczyłyśmy, ale jak sobie patrzę na tą moją małpkę przerobioną na sówkę, to sama na taką czapę zachorowałam. Dzieki za komplementy...przekażę na uszko :D

    OdpowiedzUsuń
  11. Evelio3 grudnia 2011 22:12

    wow!!! piękne zdjęcie! a Luski oczy piękne. JJ ustawia się w kolejce do jej serca:-)

    OdpowiedzUsuń
  12. mama ziarenka7 grudnia 2011 17:52

    turkusowe!

    OdpowiedzUsuń
  13. Emma13 grudnia 2011 15:49

    ale rewelacyjna czapka :D a oczy przepiękne :D

    OdpowiedzUsuń
  14. Unknown15 grudnia 2011 16:03

    babcia Emilki spojrzała na to zdjęcie i spytała: Emilka na cudzym blogu? po czym założyła okulary i powiedziała: jaka podobna! :P

    OdpowiedzUsuń
  15. Karlita21 grudnia 2011 22:26

    i oczy i czapka pierwsza klasa :-)

    OdpowiedzUsuń
  16. Sylwia28 grudnia 2011 10:32

    Dziękujemy pięknie za komplementy :) Oczy szczęśliwie już się po szpitalnej zawierusze rozjaśniły więc mogę codziennie podziwiać...czapka ciągle w planach :)))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zostaw ślad :)

Popularne posty z tego bloga

kudłata małpka vol. 2

Obraz
Rzutem na taśmę, tuż przed Dniem Kobiet, powitaliśmy na świecie córkę numer dwa :) Po raz kolejny znienacka i niezupełnie zgodnie z planem, ale efekt przeszedł nasze oczekiwania ;P Za wcześnie jeszcze na relację porodową i szersze wrażenia z powrotu do domu... musimy trochę okrzepnąć i nabrać dystansu. Ale będzie, z czasem. Na powitanie Tosia w wersji "pierwszodniowej"
Czytaj więcej

Nocnikowe love i 38 tydzień

Udało się! Długo nie chciałam się chwalić, żeby nie zapeszyć, ale od kilku miesięcy Luśka korzysta z pieluszek tylko na noc i dłuższe podróże. Radość nasza wielka tym bardziej, że już wkrótce wydatki na pieluchy ulegną co najmniej podwojeniu (!). Jest więc realna szansa na uniknięcie rodzinnego bankructwa ;))) Młoda Dama dumna jest z siebie prawie tak jak my... ale nasza droga do pożegnania pieluszek była długa i kręta, oj kręta! Luśkowa przygoda z nocnikiem zaczęła się około 10 miesiąca życia. Opiekujący się Polą dziadek, jako jednostka uparta i konsekwentna, sadzał małą dupkę na nocnik regularnie. Siadanie odbywało się chętnie i bez oporów, ze skutkami jak to w tym wieku bywało różnie. Udało się, albo i nie, ale każdy sukces witany był z ogromnym entuzjazmem. Niestety nie mogę powiedzieć, żeby nocnikowy bakcyl został chwycony. Nie wiadomo też dokładnie co się stało (każdy z zainteresowanych, poza Luśką oczywiście, ma swoją wersję) w każdym razie w którymś momencie nocnik stał się wr...
Czytaj więcej

Nowi towarzysze chorobowych zabaw

Obraz
Tak, znowu zaliczyłyśmy z Luśką zwolnienie. Tak, zapalenie gardła. Tak, antybiotyk :/ Oczywiście dałam się zaprątkować błyskawicznie. Zamknięte w czterech ścianach, w ciągu dwóch tygodni przerobiłyśmy  chyba wszystkie rozrywkowe opcje. Przeczytałyśmy wszystkie książeczki (a myślałam że biblioteczka pojemna, phi!), zbudowałyśmy ze każdych klocków wszystkie wieże świata. I zagrody. I zamki. Byłyśmy w wirtualnym zoo i ułożyłyśmy po kolei wszystkie nasze puzzle. W wannie puszczałyśmy papierowe statki i wykąpałyśmy całkiem pokaźne stadko dinozaurów. Ale najtrudniej było wtedy, kiedy już przeszła gorączka i objawy chorobowe zniknęły jak za dotknięciem magicznej różdżki. Kiedy Luśka odzyskała całą swoją energię i zaczęła ‘chodzić po ścianach’. Ona pierwsza. Mnie niestety, bez leków, trzymało znacznie dłużej. Ona z przepaską na oku w namioty, szałasy, bunkry… heh, a ze mnie mierny partyzant. Musiałam obmyślić coś bardziej statycznego, żebym nie wypluła płuc :) I wymyśliłam. Rękodzielniczo...
Czytaj więcej