Odpowiadam

Kilka dni temu zostałam wyróżniona przez Sylwię i zaproszona do zabawy
Bardzo dziękuję za wyróżnienie i niniejszym postem wypełniam moją powinność :)

ZASADY
Nominacja Liebster jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za "dobrze wykonaną robotę".
 Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów, więc daje możliwość ich rozpowszechniania.
 Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała.
 Następnie Ty nominujesz 5 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań.
 Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował.

MOJE ODPOWIEDZI

1.Czarne czy białe?  W teorii białe, w praktyce zwykle wychodzi na szaro.

2. W prawo czy w lewo?  W lewo. Ja mańkut jestem :)

3. Szarlotka czy sernik?  Jeśli mam być szczera, najchętniej schab.

4. Dzień czy Noc?  Noc.

5. W góry czy nad morze?  Lubię góry ale jestem wodne zwierzę więc nad morze.

6. Kot czy pies?  Tu mam dylemat – nie potrafię wybrać.

7. Optymista czy Pesymista?  Optymista. Nieuleczalny. Forever. Always.


8. Blondyn czy Brunet?  W zamierzeniach był brunet. Jest szatyn... może liczę, że zciemnieje ;P


9. Dzień w SPA czy na zakupach?  Zdecydowanie SPA.


10. Komedia czy Dramat?  Dramaty rzadko mnie kuszą, chociaż czasem lubię popłakać dla resetu :)


11. Kino czy teatr?  Kino. Za rzadko chodzę do teatru…


Chciałabym zaprosić do zabawy 
Zizi
Martuśkę
Idyjotkę
Mandarynkową Mamę
Baśkę


MOJE PYTANIA

          1.  Jesteś szczęściarą czy pechowcem?
 „        2.  Grosik do grosika” czy „niech się dzieje, ja szaleję”?
          3.  Anielsko dobra czy diablo sprytna?
          4.  Walczysz czy odchodzisz?
          5.  Jaką tajemnicę najbardziej chciałabyś zgłębić/na jakie pytanie poznać odpowiedź?
          6.  Jakie danie wybrałabyś na swój ostatni posiłek?
          7.  Twój najważniejszy zmysł?
          8.  Czynny sportowiec czy kanapowy poczytywacz?
          9.  Więc chodź, pomaluj mój świat… na żółto czy na niebiesko?
        10.  Owoce czy warzywa?
.       11.  Pogoda żeglarska czy upał-patelnia?


Komentarze

  1. Anonimowy17 lipca 2013 19:51

    Gratulacje! Bardzo ciekawych rzeczy można się dowiedzieć z tych pytań-odpowiedzi ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Idyjotka17 lipca 2013 23:15

    Dziękuję za wyróżnienie. Jest mi miło, ale chyba nie podejmę się kontynuacji :-) Jakoś tak - nie pasuje mi to. Pozdrawiam, Ida

    OdpowiedzUsuń
  3. zizi17 lipca 2013 23:30

    No prosze, tez jestem mankutem, a jak bedziesz wybierac sie do tego SPA bardzo chetnie potowarzysze ;)
    Dziekuje za wyroznienie!

    OdpowiedzUsuń
  4. Idyjotka18 lipca 2013 11:42

    A mańkutem ja też jestem :-)

    OdpowiedzUsuń
  5. W domu Ka. 22 lipca 2013 17:47

    Będę zaglądać ;)

    Pozdrawiam i zapraszam do siebie ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zostaw ślad :)

Popularne posty z tego bloga

Mija :)

Obraz
Nieodwracalnie i niezaprzeczalnie. Ważny był. Pełen niespodzianek i spełnionych obietnic. A także tych niespełnionych... nieważne. Nie lubię podsumowań - co się nie spełniło ma czas w nadchodzącym roku. Całe mnóstwo świeżego, czekającego na wykorzystanie czasu. Zupełnie świadomie zamykam więc drzwi i całą sobą wchodzę w Nowy Rok. źródło Zastanawiam się nad manifestem Noworocznym. Tyle bym chciała od tego roku - spełnionych marzeń, wyśnionych snów, zrealizowanych planów, słusznych założeń, wiekopomnych chwil... jednak przede wszystkim mam plan. Będę żyć lepiej - robić to co kocham i cieszyć się chwilami, które rozgrzewają moje serce. Rozsiewać radość zamiast malkontenctwa. Akceptować siebie i tych, których kocham. Nie szukać dziury w całym. Tak. Jestem gotowa :D
Czytaj więcej

Nocnikowe love i 38 tydzień

Udało się! Długo nie chciałam się chwalić, żeby nie zapeszyć, ale od kilku miesięcy Luśka korzysta z pieluszek tylko na noc i dłuższe podróże. Radość nasza wielka tym bardziej, że już wkrótce wydatki na pieluchy ulegną co najmniej podwojeniu (!). Jest więc realna szansa na uniknięcie rodzinnego bankructwa ;))) Młoda Dama dumna jest z siebie prawie tak jak my... ale nasza droga do pożegnania pieluszek była długa i kręta, oj kręta! Luśkowa przygoda z nocnikiem zaczęła się około 10 miesiąca życia. Opiekujący się Polą dziadek, jako jednostka uparta i konsekwentna, sadzał małą dupkę na nocnik regularnie. Siadanie odbywało się chętnie i bez oporów, ze skutkami jak to w tym wieku bywało różnie. Udało się, albo i nie, ale każdy sukces witany był z ogromnym entuzjazmem. Niestety nie mogę powiedzieć, żeby nocnikowy bakcyl został chwycony. Nie wiadomo też dokładnie co się stało (każdy z zainteresowanych, poza Luśką oczywiście, ma swoją wersję) w każdym razie w którymś momencie nocnik stał się wr
Czytaj więcej

Dziesięć rzeczy, których chciałabym nauczyć moje dzieci.

To chyba najdłużej pisany przeze mnie post. Zaczęłam go pisać w 2014 roku i od tego czasu ciągle na nowo go przemyślam, modyfikuję. Bo to najważniejsza z moich misji i jednocześnie najtrudniejsza. Także nie wiem, czy ta wersja jest już ostateczną ;) Po pierwsze rodzina. Skała. Ostoja. Żelazny punkt z życiorysie, niezmienny, ciepły i bezpieczny. Staramy się budować w dzieciach poczucie bezpieczeństwa w rodzinie. Wynikające z poczucia przynależności, z zaufania i miłości. Mamy ogromne szczęście, bo oboje mamy dobre wzorce rodzinne. Pochodzimy z ciepłych, kochających się domów, co zbudowało nas na tę dorosłość w której sami tworzymy nasz DOM. Mamy też dzięki temu szeroki, ciepły i pełen miłości krąg bliskich osób, w którym nasze dzieci mogą bezpiecznie wzrastać budując swoje "ja". To nie do przecenienia i, zwłaszcza patrząc z perspektywy dzieci niełatwo nawiązujących kontakty rówieśnicze, najlepsze co można im zaoferować. Po drugie dobroć. Niby takie proste. Wierzę, że warto być
Czytaj więcej