Jak mówi piesek??

Nasza Miećka nie szczeka. Szczekanie ma w głębokiej pogardzie i jedynymi wykorzystywanymi przez nią 'onomatopejami' są charakterystyczne dla bokserów parskania i śpiewy, czy raczej ciche zawodzenia wynikające z dzikiej radości. Miećkowa awersja do hałasu jest faktem powszechnie znanym i przez bliższą i dalszą familię uznawanym za całkiem normalny. Nie zmienia to jednak faktu, że owa bliższa i dalsza usilnie próbuje na Luśce wymusić skojarzenie: piesek=hau, hau! No a jakże to, skoro oczywistą oczywistością jest, że piesek = buuuu buuuu? Na nic powtarzanie, próby puszczania "właściwych" psich odgłosów z nośników różnej maści - Luśka wie swoje i już :D  Podobnie jest z rybką, przez Polkę ochrzczoną roboczym 'lili'... szczęśliwie nie osiągnęliśmy jeszcze punktu pytań niechcianych, więc imieniem 'lili' tytułowane są bez żenady i po równo rybki akwariowe, rybka mini mini i makrele w supermarkecie. Wszelakie próby rozróżnienia produktów spożywczych od ulubieńców rodziny póki co spełzają na niczym. Mnie to na rękę, nie muszę się tłumaczyć ze zbrodniczych czynów dokonywanych na tych lub innych wodnych zyjątkach :D

Słownik osiemnastomiesięcznej (!!!) Luśki wykracza jednak znacznie poza tę dziwną parę. Właściwie, żeby być precyzyjnym, trzeba by rzec, że buzia jej się nie zamyka. I większość słów  ma paradoksalnie znaczenie bardzo zbliżone do pierwowzorów :) Mamy więc mamę i tatę w odmianach wszelakich - od informacyjnego mamooo/tatooo, przez objaśniające mamii/tatii, po rozdzierające mamuuuuu/tatuuu. Mamy babu i dziadziu, tota  na zmianę z Ola (czyli każda ciocia), jujek (czyt. wujek). Jest pan i pani, tu i tam i to i tak. I (dźwiękonaśladowczo) kot, koń, kura, kaczka, krowa, koza, owca, żaba, małpa, słoń... cały zwierzyniec! I sisi (siku), i ku (pa), i jee (ść), i aaa (spać) i chce, i bam. I  mimi (telewizja, analogia do MiniMini niestety słuszna). I caaaałe mnóstwo innych słówek :))) Powtarza i tworzy i gada bez przerwy - nawet przez sen! A ludzie się gapią i gapią. Wszędzie. Czasem ze złością, bo akurat gadanie zagłusza im najnowsze plotki albo coś (bardzo ważnego) co właśnie powiedziała pani za rogiem do kogoś zupełnie innego. Czasem z pobłażaniem albo zniecierpliwieniem, albo ze współczuciem, albo (co najgorsze) z jedną z tysiącpięćsetstodziewięćset złotych rad. A mnie to wcale nie działa na nerwy :D Ja się cieszę i bawię i dumna jestem jak paw i zachęcam ją do gadania jak tylko potrafię. Uwielbiam tę nić porozumienia, ten nowy rodzaj komunikacji. I naprawdę nie przeraża mnie tysiąc pytań do... i nie, nie sądzę, że najważniejsze czego trzeba nauczyć dziecko jak najszybciej to milczeć kiedy się go nie pyta ;]