Girls night out :)


Bibułki matujące - check!
Puder - check!
Połyskliwe cienie - check!
To takie lepkie, kolorowe, co nie chce zejść z rajstopek - check!

To jak mamo, kiedy ruszamy w miasto?


Komentarze

  1. Mamusia13 marca 2013 18:32

    Grunt to byc przyotowanym ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 08:21

      Kosmetyczkę wybebesza mi regularnie od jakiegoś czasu, ale dopiero teraz próbuje na sobie stosować :D

      Usuń
  2. Anonimowy13 marca 2013 19:27

    No ja na miasto z taką piękną Panią jak najbardziej się piszę :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 08:24

      Hihi...zapraszamy serdecznie :) nie wiem tylko czy Małż Luśkę tak chętnie wypuści z domu :D

      Usuń
  3. kasia_fd14 marca 2013 08:27

    już od najmłodszych lat wie, co potrzeba prawdziwej kobiecie :)
    poczekaj aż sama się wymaluje :))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 16:27

      Już próbowała, tylko pomyliła destynację co poniektórych :))))) Tym sposobem błyszczyk powędrował na policzki...

      Usuń
  4. Anna S.14 marca 2013 09:24

    Ślicznie jeeeest! :D Sroka jest cudowna!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 16:28

      Prawda? Też jestem dumna :D Stosowne podziękowania zamieszczę już wkrótce, bo zdaje się, że autorka zamieszania jeszcze co nieco miesza :)

      Usuń
  5. Mama SynAlka14 marca 2013 10:13

    Prawdziwa kobieta!!! :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Emma14 marca 2013 10:41

    Mała dama hihi :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 16:30

      Oj tak... co to będzie później ?!? Ale czesać się nie chce - na nic moje próby, wymyślne gumeczki, spineczki. Nic z tego, na głowie najlepszy chochoł. Ale walczę :))))

      Usuń
  7. Srokao15 marca 2013 12:02

    No to jak pójdziecie kiedyś razem na imprezę to strach się bać :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zostaw ślad :)

Popularne posty z tego bloga

kudłata małpka vol. 2

Obraz
Rzutem na taśmę, tuż przed Dniem Kobiet, powitaliśmy na świecie córkę numer dwa :) Po raz kolejny znienacka i niezupełnie zgodnie z planem, ale efekt przeszedł nasze oczekiwania ;P Za wcześnie jeszcze na relację porodową i szersze wrażenia z powrotu do domu... musimy trochę okrzepnąć i nabrać dystansu. Ale będzie, z czasem. Na powitanie Tosia w wersji "pierwszodniowej"
Czytaj więcej

Nocnikowe love i 38 tydzień

Udało się! Długo nie chciałam się chwalić, żeby nie zapeszyć, ale od kilku miesięcy Luśka korzysta z pieluszek tylko na noc i dłuższe podróże. Radość nasza wielka tym bardziej, że już wkrótce wydatki na pieluchy ulegną co najmniej podwojeniu (!). Jest więc realna szansa na uniknięcie rodzinnego bankructwa ;))) Młoda Dama dumna jest z siebie prawie tak jak my... ale nasza droga do pożegnania pieluszek była długa i kręta, oj kręta! Luśkowa przygoda z nocnikiem zaczęła się około 10 miesiąca życia. Opiekujący się Polą dziadek, jako jednostka uparta i konsekwentna, sadzał małą dupkę na nocnik regularnie. Siadanie odbywało się chętnie i bez oporów, ze skutkami jak to w tym wieku bywało różnie. Udało się, albo i nie, ale każdy sukces witany był z ogromnym entuzjazmem. Niestety nie mogę powiedzieć, żeby nocnikowy bakcyl został chwycony. Nie wiadomo też dokładnie co się stało (każdy z zainteresowanych, poza Luśką oczywiście, ma swoją wersję) w każdym razie w którymś momencie nocnik stał się wr...
Czytaj więcej

Nowi towarzysze chorobowych zabaw

Obraz
Tak, znowu zaliczyłyśmy z Luśką zwolnienie. Tak, zapalenie gardła. Tak, antybiotyk :/ Oczywiście dałam się zaprątkować błyskawicznie. Zamknięte w czterech ścianach, w ciągu dwóch tygodni przerobiłyśmy  chyba wszystkie rozrywkowe opcje. Przeczytałyśmy wszystkie książeczki (a myślałam że biblioteczka pojemna, phi!), zbudowałyśmy ze każdych klocków wszystkie wieże świata. I zagrody. I zamki. Byłyśmy w wirtualnym zoo i ułożyłyśmy po kolei wszystkie nasze puzzle. W wannie puszczałyśmy papierowe statki i wykąpałyśmy całkiem pokaźne stadko dinozaurów. Ale najtrudniej było wtedy, kiedy już przeszła gorączka i objawy chorobowe zniknęły jak za dotknięciem magicznej różdżki. Kiedy Luśka odzyskała całą swoją energię i zaczęła ‘chodzić po ścianach’. Ona pierwsza. Mnie niestety, bez leków, trzymało znacznie dłużej. Ona z przepaską na oku w namioty, szałasy, bunkry… heh, a ze mnie mierny partyzant. Musiałam obmyślić coś bardziej statycznego, żebym nie wypluła płuc :) I wymyśliłam. Rękodzielniczo...
Czytaj więcej