Girls night out :)


Bibułki matujące - check!
Puder - check!
Połyskliwe cienie - check!
To takie lepkie, kolorowe, co nie chce zejść z rajstopek - check!

To jak mamo, kiedy ruszamy w miasto?


Komentarze

  1. Mamusia13 marca 2013 18:32

    Grunt to byc przyotowanym ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 08:21

      Kosmetyczkę wybebesza mi regularnie od jakiegoś czasu, ale dopiero teraz próbuje na sobie stosować :D

      Usuń
  2. Anonimowy13 marca 2013 19:27

    No ja na miasto z taką piękną Panią jak najbardziej się piszę :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 08:24

      Hihi...zapraszamy serdecznie :) nie wiem tylko czy Małż Luśkę tak chętnie wypuści z domu :D

      Usuń
  3. kasia_fd14 marca 2013 08:27

    już od najmłodszych lat wie, co potrzeba prawdziwej kobiecie :)
    poczekaj aż sama się wymaluje :))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 16:27

      Już próbowała, tylko pomyliła destynację co poniektórych :))))) Tym sposobem błyszczyk powędrował na policzki...

      Usuń
  4. Anna S.14 marca 2013 09:24

    Ślicznie jeeeest! :D Sroka jest cudowna!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 16:28

      Prawda? Też jestem dumna :D Stosowne podziękowania zamieszczę już wkrótce, bo zdaje się, że autorka zamieszania jeszcze co nieco miesza :)

      Usuń
  5. Mama SynAlka14 marca 2013 10:13

    Prawdziwa kobieta!!! :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Emma14 marca 2013 10:41

    Mała dama hihi :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia14 marca 2013 16:30

      Oj tak... co to będzie później ?!? Ale czesać się nie chce - na nic moje próby, wymyślne gumeczki, spineczki. Nic z tego, na głowie najlepszy chochoł. Ale walczę :))))

      Usuń
  7. Srokao15 marca 2013 12:02

    No to jak pójdziecie kiedyś razem na imprezę to strach się bać :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zostaw ślad :)

Popularne posty z tego bloga

Mija :)

Obraz
Nieodwracalnie i niezaprzeczalnie. Ważny był. Pełen niespodzianek i spełnionych obietnic. A także tych niespełnionych... nieważne. Nie lubię podsumowań - co się nie spełniło ma czas w nadchodzącym roku. Całe mnóstwo świeżego, czekającego na wykorzystanie czasu. Zupełnie świadomie zamykam więc drzwi i całą sobą wchodzę w Nowy Rok. źródło Zastanawiam się nad manifestem Noworocznym. Tyle bym chciała od tego roku - spełnionych marzeń, wyśnionych snów, zrealizowanych planów, słusznych założeń, wiekopomnych chwil... jednak przede wszystkim mam plan. Będę żyć lepiej - robić to co kocham i cieszyć się chwilami, które rozgrzewają moje serce. Rozsiewać radość zamiast malkontenctwa. Akceptować siebie i tych, których kocham. Nie szukać dziury w całym. Tak. Jestem gotowa :D
Czytaj więcej

Nocnikowe love i 38 tydzień

Udało się! Długo nie chciałam się chwalić, żeby nie zapeszyć, ale od kilku miesięcy Luśka korzysta z pieluszek tylko na noc i dłuższe podróże. Radość nasza wielka tym bardziej, że już wkrótce wydatki na pieluchy ulegną co najmniej podwojeniu (!). Jest więc realna szansa na uniknięcie rodzinnego bankructwa ;))) Młoda Dama dumna jest z siebie prawie tak jak my... ale nasza droga do pożegnania pieluszek była długa i kręta, oj kręta! Luśkowa przygoda z nocnikiem zaczęła się około 10 miesiąca życia. Opiekujący się Polą dziadek, jako jednostka uparta i konsekwentna, sadzał małą dupkę na nocnik regularnie. Siadanie odbywało się chętnie i bez oporów, ze skutkami jak to w tym wieku bywało różnie. Udało się, albo i nie, ale każdy sukces witany był z ogromnym entuzjazmem. Niestety nie mogę powiedzieć, żeby nocnikowy bakcyl został chwycony. Nie wiadomo też dokładnie co się stało (każdy z zainteresowanych, poza Luśką oczywiście, ma swoją wersję) w każdym razie w którymś momencie nocnik stał się wr
Czytaj więcej

Dziesięć rzeczy, których chciałabym nauczyć moje dzieci.

To chyba najdłużej pisany przeze mnie post. Zaczęłam go pisać w 2014 roku i od tego czasu ciągle na nowo go przemyślam, modyfikuję. Bo to najważniejsza z moich misji i jednocześnie najtrudniejsza. Także nie wiem, czy ta wersja jest już ostateczną ;) Po pierwsze rodzina. Skała. Ostoja. Żelazny punkt z życiorysie, niezmienny, ciepły i bezpieczny. Staramy się budować w dzieciach poczucie bezpieczeństwa w rodzinie. Wynikające z poczucia przynależności, z zaufania i miłości. Mamy ogromne szczęście, bo oboje mamy dobre wzorce rodzinne. Pochodzimy z ciepłych, kochających się domów, co zbudowało nas na tę dorosłość w której sami tworzymy nasz DOM. Mamy też dzięki temu szeroki, ciepły i pełen miłości krąg bliskich osób, w którym nasze dzieci mogą bezpiecznie wzrastać budując swoje "ja". To nie do przecenienia i, zwłaszcza patrząc z perspektywy dzieci niełatwo nawiązujących kontakty rówieśnicze, najlepsze co można im zaoferować. Po drugie dobroć. Niby takie proste. Wierzę, że warto być
Czytaj więcej