przewijakowe dialogi


- No  Luśku-łobuśku, zmienimy teraz pieluszkę…
- ghuuu…
- pokaż mamie, co tam masz w środeczku…
- aaa ghuuuu…
- ładnie, ładnie… nogi do góry… rozbieramy…
- aaeee… iieee…
- rany, tyle dobroci… kiedy nazbierałaś?
- aghhh…  gheee…
- … ale nie wsadzaj w to nóżek, nieeee!
- aaałłliiiiiii…….. :))))))))
Ciąg dalszy łatwy do przewidzenia :)


Komentarze

  1. ZEZUZULLA2 listopada 2011 11:37

    My ZAWSZE na przebieranie ściągamy cały asortyment dolny- absolutnie nie można zostawić skarpetek, co by się później nie zaskoczyć "aaaałiiii" skarpetowym:D

    OdpowiedzUsuń
  2. Sylwia2 listopada 2011 11:45

    my też ściągamy... nauczeni doświadczeniem oczywiście, bo z początku optymistycznie uwierzyliśmy w nieruchliwość młodzieży - błąd :D

    OdpowiedzUsuń
  3. English teacher 2 listopada 2011 12:03

    To się uśmiałam, bo u nas dokładnie takie same dialogi:D

    OdpowiedzUsuń
  4. Anna S.2 listopada 2011 13:13

    No tak... U Nas jest dobrze do momentu zakładania nowej pieluchy... Wtedy zaczyna się złość :) Nie ma jak goła pupka :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Srokao2 listopada 2011 16:25

    Hehehe u u nas to samo, największa rozpacz i awantura przy ubieraniu dupki, a jaki krzyki odchodzą przy ubieraniu po kąpieli to szkoda gadać, kiedyś chyba policja nas odwiedzi i posądzi o znęcanie się nad dzieckiem.

    OdpowiedzUsuń
  6. a.pe2 listopada 2011 16:26

    U nas też słychać podobne konwersacje... A przewijak to najdoskonalsze miejsce do rozmów z Antośkiem :)

    OdpowiedzUsuń
  7. clatite2 listopada 2011 17:26

    Ale mina!

    OdpowiedzUsuń
  8. Karlita2 listopada 2011 17:46

    Minka boska dialog no cóż dość wymowny ;-)

    OdpowiedzUsuń
  9. ambiguity3 listopada 2011 10:02

    boska rozmowa :)

    OdpowiedzUsuń
  10. mama ziarenka3 listopada 2011 17:15

    nasza Emi ostatnio zaczęła przy przebieraniu chwytać się za nóżki, a potem wyrzuca je wprzód :D

    OdpowiedzUsuń
  11. mtotowangu3 listopada 2011 22:24

    oj przebieranie to temat rzeka ;p podobne dialogi miały i u nas kiedyś miejsce, teraz Bartek podczas przewijania siada i chce uciekać ;p

    OdpowiedzUsuń
  12. Kahlan847 listopada 2011 22:06

    Nam się na szczęście ciąg dalszy rzadko zdarza, za to mały ucieka przed pieluszką nową, bo skoro pozbył się problemu, to czas wracać do zabawy, bo po co czekać? Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  13. Evelio10 listopada 2011 23:45

    ale gaduła!:-)))

    OdpowiedzUsuń
  14. Er15 listopada 2011 15:14

    No tak skąd my to znamy "ale nie wsadzaj w to nóżek" :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zostaw ślad :)

Popularne posty z tego bloga

Mija :)

Obraz
Nieodwracalnie i niezaprzeczalnie. Ważny był. Pełen niespodzianek i spełnionych obietnic. A także tych niespełnionych... nieważne. Nie lubię podsumowań - co się nie spełniło ma czas w nadchodzącym roku. Całe mnóstwo świeżego, czekającego na wykorzystanie czasu. Zupełnie świadomie zamykam więc drzwi i całą sobą wchodzę w Nowy Rok. źródło Zastanawiam się nad manifestem Noworocznym. Tyle bym chciała od tego roku - spełnionych marzeń, wyśnionych snów, zrealizowanych planów, słusznych założeń, wiekopomnych chwil... jednak przede wszystkim mam plan. Będę żyć lepiej - robić to co kocham i cieszyć się chwilami, które rozgrzewają moje serce. Rozsiewać radość zamiast malkontenctwa. Akceptować siebie i tych, których kocham. Nie szukać dziury w całym. Tak. Jestem gotowa :D
Czytaj więcej

Nocnikowe love i 38 tydzień

Udało się! Długo nie chciałam się chwalić, żeby nie zapeszyć, ale od kilku miesięcy Luśka korzysta z pieluszek tylko na noc i dłuższe podróże. Radość nasza wielka tym bardziej, że już wkrótce wydatki na pieluchy ulegną co najmniej podwojeniu (!). Jest więc realna szansa na uniknięcie rodzinnego bankructwa ;))) Młoda Dama dumna jest z siebie prawie tak jak my... ale nasza droga do pożegnania pieluszek była długa i kręta, oj kręta! Luśkowa przygoda z nocnikiem zaczęła się około 10 miesiąca życia. Opiekujący się Polą dziadek, jako jednostka uparta i konsekwentna, sadzał małą dupkę na nocnik regularnie. Siadanie odbywało się chętnie i bez oporów, ze skutkami jak to w tym wieku bywało różnie. Udało się, albo i nie, ale każdy sukces witany był z ogromnym entuzjazmem. Niestety nie mogę powiedzieć, żeby nocnikowy bakcyl został chwycony. Nie wiadomo też dokładnie co się stało (każdy z zainteresowanych, poza Luśką oczywiście, ma swoją wersję) w każdym razie w którymś momencie nocnik stał się wr
Czytaj więcej

Dziesięć rzeczy, których chciałabym nauczyć moje dzieci.

To chyba najdłużej pisany przeze mnie post. Zaczęłam go pisać w 2014 roku i od tego czasu ciągle na nowo go przemyślam, modyfikuję. Bo to najważniejsza z moich misji i jednocześnie najtrudniejsza. Także nie wiem, czy ta wersja jest już ostateczną ;) Po pierwsze rodzina. Skała. Ostoja. Żelazny punkt z życiorysie, niezmienny, ciepły i bezpieczny. Staramy się budować w dzieciach poczucie bezpieczeństwa w rodzinie. Wynikające z poczucia przynależności, z zaufania i miłości. Mamy ogromne szczęście, bo oboje mamy dobre wzorce rodzinne. Pochodzimy z ciepłych, kochających się domów, co zbudowało nas na tę dorosłość w której sami tworzymy nasz DOM. Mamy też dzięki temu szeroki, ciepły i pełen miłości krąg bliskich osób, w którym nasze dzieci mogą bezpiecznie wzrastać budując swoje "ja". To nie do przecenienia i, zwłaszcza patrząc z perspektywy dzieci niełatwo nawiązujących kontakty rówieśnicze, najlepsze co można im zaoferować. Po drugie dobroć. Niby takie proste. Wierzę, że warto być
Czytaj więcej