Co się działo kiedy się działo?

Oj, działo się :D Wielkimi krokami zbliżają się URODZINY. Nie pierwsze, chociaż jedynka na torcie będzie sugerować inaczej. Te pierwsze (właściwie zerowe) były najbardziej niezapomnianym momentem w naszym dotychczasowym życiu. I żaden roczek tego nie przebije :D Ale przyjęcie będzie, a jakże. I tort się matka zobowiązała upiec – tymi rękoma!!! Własnymi. Pierwszy i (Tfu! Tfu!) pewnie ostatni w życiu. Bo trzeba Wam wiedzieć, że kuchareczka ze mnie wcale niezła, pod warunkiem że nie każe mi się robić niczego na słodko :P Słodkiego nie lubię i robić nie umiem. A że Małż też specjalnie słodkolubny nie jest, ten brak talentu w oczy się nie rzucał i żyliśmy sobie dotąd spokojnie i bezciastowo. Ale teraz, ha! Okazja pierwszorzędna, ażeby poświęcenie uczynić i córce ukochanej z okazji ukończenia pierwszego roku życia prezent zrobić. Więc zrobię! Mentalnie przygotowuję się od miesiąca, merytorycznie już parę dni… zastanawiam się czy nie zrobić próby generalnej, żeby przed gośćmi wstydu nie było hihihi! Będzie więc tort. Obiad dla gości też będzie ale tu, mimo niewątpliwych zdolności, udzielać się nie zamierzam, gdyż z braku przestrzeni uroczystość odbędzie się w tzw. „lokalu” :) Lokal ów za obiadową obsługę odpowiadać będzie sam, ja tylko dopilnuję. Lista prezentowa przygotowana i zainteresowanym wysłana elektronicznym gołębiem pocztowym. My też poszaleliśmy i na pierwsze urodziny młoda dostała „dorosły” fotelik. Po długich namysłach, okopaniu się w literaturze i merytorycznym wsparciu jakie zamieściła u siebie Hafija, wybór padł na fotelik Römer. 

Römer King Plus, Highline Organic Nature

Wersja highline, model organic nature.  Luśka z prezentu zadowolona, my nawet bardziej bo z nosidełka wystawała już i górą i dołem, więc o bezpieczeństwie podróży nie było mowy. A kwestia to ważka, bo zdecydowaliśmy się jechać nad morze, w celach nie tyle turystycznych co towarzyskich – odwiedzić Polową chrzestną mamę (zwaną też ciocią Olą) i naszych wejherowskich znajomych. Fotelik miał więc chrzest bojowy – wypadł świetnie, chociaż na szczęście nie było okazji do ekstremalnych testów. Ale mimo upałów Luśka wytrzymała w nim pięknie całą trzygodzinną podróż, spało się wygodnie i pierwszy raz po wyjęciu z fotelika u celu podróży nie była spocona jak myszka :D Nadmorski weekend podobał się młodej damie bardzo! Tyle piasku jeszcze w życiu nie widziała :)))) Mogła się sypać, tarzać, przewracać do bólu, co też z wielką radością czyniła. Mokry, suchy… morze piasku! Samo morze niestety nie zostało przetestowane ze względu na sinice. W zamian przetestowaliśmy basen w ciocinym ogródku :D

ten słodki jęzor przy prawym uchu to Lola- córka naszej Miećki :)))

Wyjazd pod każdym względem okazał się sukcesem. W tak zwanym międzyczasie Luśka postanowiła stać się jednostką niezależną i zaczęła chodzić. Pierwsze samodzielne kroczki nie zostały niestety nagrane, bo potencjalni kamerzyści zostali wzięci z zaskoczenia, ale odnotowano wiekopomną datę – 04 lipca 2012. Od tego czasu młoda poczyna sobie coraz śmielej i biega już (dosłownie!) po całym mieszkaniu. Zanim jednak opanowała sztukę naprzemiennego stawiania nóżek, dorobiła się kilku „pamiątek”.  

tak się kończy potykanie się o własne nogi :)

Na szczęście, mimo dramatycznego wyglądu,  żadna nie była bardzo poważna :D Od tego czasu codziennie czynimy postępy w przemieszczaniu się i popołudnia rodzicielskie upływają głównie na wymyślaniu nowych, ciekawych tras dla małych nóżek oraz na próbach dotrzymania im tempa. Takie małe nóżki a ile w nich powera!!! Mimo braku urlopu korzystaliśmy z pięknej pogody  i ciepła ile się dało… to jednak olbrzymi plus mieszkania w mieście trzynastu jezior :D Woda ciepła jak zupa więc sezon pływacki zainaugurowaliśmy wszyscy z równym entuzjazmem. 

Teraz pogoda się trochę posuła, ale pomiędzy burzowymi salwami i kolejnymi ulewami udaje nam się kolonizować kolejne place zabaw i miejsca Luśkowej rozrywki. Zabawy w pomieszczeniach zamkniętych odkładamy na czas kiedy będzie już naprawdę paskudnie :)

 PS. zwróćcie łaskawie uwagę na wyszukany fryz mojego dziecięcia :)))) Ten zgrabny kołpaczek jest wynikiem ciężkiej pracy obojga rodziców podczas (drugich już) Luśkowych manewrów fryzjerskich. Tata występował w tym dramacie jako fryzjer, mama - jako fryzjerski fotel i swego rodzaju dyby. Jako współautorka dzieła, od wszystkich rodziców posiadających na stanie N.I.E.U.S.T.A.N.N.I.E poruszające się i kręcące latorośle, dopraszam się o gratulacje :D