Spóźniony Mikołaj

Szaleńczo nam się opóźniły wymiankowe Mikołajki :( Winna temu poczta polska i perturbacje zdrowotne naszego dwupaku. Drugi Potomek zastrajkował w ubiegłym tygodniu przeciw nadmiernemu tempu życia i skończyło się szpitalem. Szczęśliwie poważniejszych konsekwencji nie było, ale zdążyłam najeść się strachu. Paczka z Mamowo-Blogowej Wymianki Mikołajkowej też dotarła do nas nieco opóźniona, tak że udało mi się ją odebrać dopiero po szpitalnych wojażach. W tym roku dostałyśmy cudowną paczkę od organizatorki zamieszania, czyli Agnieszki :)


Radości przy otwieraniu było mnóstwo, bo paczka solidnie i pięknie zapakowana. A ile szczęścia na Luśkowej Buźce wywołała wiadomość, że Mikołaj zostawił specjalnie dla niej paczkę u pani na poczcie!!!
Wypakowywała więc Młoda Dama i rozdzielała (prawie) sprawiedliwie :D Słodkości paczkowe były oczywiście wszystkie dla Poli... Małżowi udało się wykraść jedynie rewelacyjne śląskie Kopalnioki - chyba dlatego, że opakowanie było czarne ;P Teatrzyk paluszkowy w użyciu nieustannym, sam pomysł wykorzystania własnej ręki do zabawy okazał się trafiony w 10. Najgorzej na tym biznesie wyszłam ja, bo okazało się że lakiery do paznokietków też przecież dla Poli... i kremiki... i wszystko! A dla mamy? Kartka mamo dla Ciebie! Piękna kartka, samo robiona :)

Agnieszko! Dziękujemy bardzo za przepiękną paczkę mikołajową i za zorganizowanie naszej trzeciej (oby nie ostatniej) wymianki :)))))))

Komentarze

  1. Agnieszka16 grudnia 2013 12:55

    Chciałam sprostować że kartkę samozrobił Pan Adaś :) (z moją niewielką pomocą - wycinałam trójkąty i gwiazdkę).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia17 grudnia 2013 08:43

      Tym piękniejsza :D Bardzo ma precyzyjne oko - widziałam też u Was bałwanka... szacun dla Adasia normalnie! I jeszcze raz wielkie dzięki :D

      Usuń
  2. Srokao16 grudnia 2013 20:38

    Świetny prezent!

    OdpowiedzUsuń
  3. Sylwia17 grudnia 2013 08:44

    Niom :D

    OdpowiedzUsuń
  4. Strzyga17 grudnia 2013 09:36

    Współczuję szpitalnych przygód... Sama przy Tymonie przeleżałam trochę na patologii ciąży więc domyślam się jakim stresem musiało to być dla Ciebie.

    Chyba wybiorę się na Śląsk poszukać takich skarbów ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia17 grudnia 2013 14:55

      śląskie cukierki są mega :) Nie znałam i super, że Aga dała mi okazję się rozsmakować. Szpital mnie przestraszył, bo do tej pory myślałam że tak jak w pierwszej ciąży jestem kuloodporna... a tu niespodzianka.

      Usuń
  5. Unknown17 grudnia 2013 09:49

    Wspaniała paczka, najważniejsze że w końcu dotarła:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Hubisiowa mama20 grudnia 2013 00:01

    Piękna paczuszka :-)

    OdpowiedzUsuń
  7. AMBIwalencja stosowana20 grudnia 2013 19:01

    cudne podarki, trzymajcie się zdrowo :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sylwia23 grudnia 2013 09:16

      Już jest ok. Ale pietra miałam, to prawda :) Zapomniałam, że każda ciąża inna i już nie mogę tak fikać jak z Polą...

      Usuń
  8. Karlita21 grudnia 2013 12:27

    wooow fajowa paczucha :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zostaw ślad :)

Popularne posty z tego bloga

Mija :)

Obraz
Nieodwracalnie i niezaprzeczalnie. Ważny był. Pełen niespodzianek i spełnionych obietnic. A także tych niespełnionych... nieważne. Nie lubię podsumowań - co się nie spełniło ma czas w nadchodzącym roku. Całe mnóstwo świeżego, czekającego na wykorzystanie czasu. Zupełnie świadomie zamykam więc drzwi i całą sobą wchodzę w Nowy Rok. źródło Zastanawiam się nad manifestem Noworocznym. Tyle bym chciała od tego roku - spełnionych marzeń, wyśnionych snów, zrealizowanych planów, słusznych założeń, wiekopomnych chwil... jednak przede wszystkim mam plan. Będę żyć lepiej - robić to co kocham i cieszyć się chwilami, które rozgrzewają moje serce. Rozsiewać radość zamiast malkontenctwa. Akceptować siebie i tych, których kocham. Nie szukać dziury w całym. Tak. Jestem gotowa :D
Czytaj więcej

Nocnikowe love i 38 tydzień

Udało się! Długo nie chciałam się chwalić, żeby nie zapeszyć, ale od kilku miesięcy Luśka korzysta z pieluszek tylko na noc i dłuższe podróże. Radość nasza wielka tym bardziej, że już wkrótce wydatki na pieluchy ulegną co najmniej podwojeniu (!). Jest więc realna szansa na uniknięcie rodzinnego bankructwa ;))) Młoda Dama dumna jest z siebie prawie tak jak my... ale nasza droga do pożegnania pieluszek była długa i kręta, oj kręta! Luśkowa przygoda z nocnikiem zaczęła się około 10 miesiąca życia. Opiekujący się Polą dziadek, jako jednostka uparta i konsekwentna, sadzał małą dupkę na nocnik regularnie. Siadanie odbywało się chętnie i bez oporów, ze skutkami jak to w tym wieku bywało różnie. Udało się, albo i nie, ale każdy sukces witany był z ogromnym entuzjazmem. Niestety nie mogę powiedzieć, żeby nocnikowy bakcyl został chwycony. Nie wiadomo też dokładnie co się stało (każdy z zainteresowanych, poza Luśką oczywiście, ma swoją wersję) w każdym razie w którymś momencie nocnik stał się wr
Czytaj więcej

Dziesięć rzeczy, których chciałabym nauczyć moje dzieci.

To chyba najdłużej pisany przeze mnie post. Zaczęłam go pisać w 2014 roku i od tego czasu ciągle na nowo go przemyślam, modyfikuję. Bo to najważniejsza z moich misji i jednocześnie najtrudniejsza. Także nie wiem, czy ta wersja jest już ostateczną ;) Po pierwsze rodzina. Skała. Ostoja. Żelazny punkt z życiorysie, niezmienny, ciepły i bezpieczny. Staramy się budować w dzieciach poczucie bezpieczeństwa w rodzinie. Wynikające z poczucia przynależności, z zaufania i miłości. Mamy ogromne szczęście, bo oboje mamy dobre wzorce rodzinne. Pochodzimy z ciepłych, kochających się domów, co zbudowało nas na tę dorosłość w której sami tworzymy nasz DOM. Mamy też dzięki temu szeroki, ciepły i pełen miłości krąg bliskich osób, w którym nasze dzieci mogą bezpiecznie wzrastać budując swoje "ja". To nie do przecenienia i, zwłaszcza patrząc z perspektywy dzieci niełatwo nawiązujących kontakty rówieśnicze, najlepsze co można im zaoferować. Po drugie dobroć. Niby takie proste. Wierzę, że warto być
Czytaj więcej